Konuştuğumuz dil, güzel Türkçemiz, bizim millî mirasımızdır. Bu mirası yeni nesillerimize sevdirerek öğretmeli ve gelecek kuşaklara gururla aktarmalıyız.
Sevgili okuyucularım, bu yazımda kendi uzmanlık alanımın dışında bir konuya, Türkçemizin önemine yer vermek istedim. Bildiğiniz üzere, 2024 yılında Hollanda’daki sivil toplum kuruluşlarımız göçün 60. yılını farklı şehir ve kasabalarda kutladı. Bu kutlamalar, 1964 yılında Hollanda’ya gelen birinci neslimizin yaşadığı çileleri, verdikleri mücadeleyi ve gösterdikleri fedakarlıkları bir kez daha hatırlamamızı sağladı. Geçmiş 60 yılın muhasebesini yaparken kimi zaman hüzünlendik, kimi zaman duygulandık ve kimi zaman da gururlandık. Birinci neslimizden ahirete göçenleri rahmetle anıyor, onların fedakarlıkları olmasaydı bugün bu imkânlara sahip olamayacağımızı bir kez daha vurguluyoruz.
Göçün 60. yılını geride bırakırken hepimiz kendimize şu soruları sormalıyız:
Gelecek nesillerimiz, göçün 70. yılında, 80. yılında nasıl bir durumda olacaklar? Geleneklerimizi ve göreneklerimizi yaşatabilecekler mi? Güzel Türkiye’mizle bağlarını sürdürebilecekler mi? Atalarının geldiği şehir ve köylerden kopacaklar mı? Ve en önemlisi, Türkçe konuşabilecekler mi? Çünkü dilini unutan nesillerin kimliklerini kaybetmeye mahkûm olduğunu hepimiz duymuşuzdur. Gelecek nesillerimizin Türkiye’mizle bağlarını koparmaması ve geleneklerimizi yaşatması için Türkçemizi öğretmek temel bir gereklilik.
Bugüne kadar, çocuklarımızın Türkçe öğrenmesi konusuyla ilgili farklı zamanlarda anne babalar, eğitimciler ve din adamlarıyla yaptığımız görüşmelerde herkesin bu konuda dertli ve endişeli olduğunu gördüm. Özellikle Hollanda’da evlenen yeni nesil gençler genellikle eşlerini Hollanda’dan seçiyorlar. Bu yeni nesil çiftlerin evlerinde Türkçemiz, ne yazık ki, ikinci dil olmaya başladı. Ayrıca son 15 yıldır akıllı telefonlar ve sosyal medyanın aile yaşamımızı olumsuz etkilediği, bireyselleşmeyi artırdığı bir gerçektir. Aynı evde yaşayan aile bireylerinin birbirleriyle iletişimi, sohbeti ve ilişkileri minimum seviyeye inmiş durumda. İşte bu sebeplerle Türkçemizi yeni nesillere sevdirip öğretmek, farkındalık oluşturmak ve Hollanda’daki Türk toplumuna bir ayna tutmak için “Kuşaktan Kuşağa Vakfı”nı kurduk. Amacımız bilinçli toplum, bilinçli aile ve bilinçli bireyler oluşturmak. Aile içindeki konuşulmayan sorunlara sempozyumlar ve yerel toplantılarla çözüm aramaya çalışıyoruz.
Kuşaktan Kuşağa Vakfı olarak geçtiğimiz çarşamba, 8 Ocak’ta sevgili Yavuz Nufel’in Vlaardingen Stadsgehoorzaal salonundaki “Hollanda’da Türkler: 60. Yıl” programında bir kampanya başlattık. “Ben Evde Türkçe Konuşuyorum” sloganıyla, www.kusaktankusaga.nl adresinden dijital afişimizi indirip sosyal medyada paylaşılmasını istedik. Beklediğimizden fazla ilgi gören bu kampanyayı sürdürerek toplumumuza bir mesaj vermek istiyoruz.
Ayrıca, 5 Mayıs 2025 tarihinde Vlaardingen Stadsgehoorzaal salonunda her yıl gelenekselleştirmek istediğimiz “Türk Dili Bayramı” etkinliklerini düzenleyeceğiz.
Bir söz vardır: “Herkes evinin önünü temizlese, dünya temiz olur.” Bizler de çocuklarımıza Türkçemizi öğreterek ve evlerimizde birinci dil olarak konuşarak gelecek nesillere güzel bir miras bırakabiliriz. Bilinçli toplum, bilinçli bireylerden oluşur. Bunun için çocuklarımıza yeterli zamanı ayırmalı ve gereken ilgiyi göstermeliyiz. Kendimize sormalıyız: Anne ve babalar olarak bu ilgiyi gerçekten gösterebiliyor muyuz?
Fehmi Uzun – nhaber.nl
