Gülümse hayata çünkü fazla vaktimiz yok!
Birden kendime şutladığım bir cümle ve epey etkili oldu …
insan eğer kendi başına mutlu olmayı ve yine zatiâline huzur sunmayı becerebiliyorsa (ki çok özel bir ilahi lütuf bu ) çok kalabalıklara ihtiyaç hissetmiyor..
Bu yaşlarda hissettiğim ve emin olduğum en önemli hayat formülü; kendi içine dönük dünyanda, sevgin oranında yaşamsal enerji katkın yükseliyor ve varoluşun,hayat yolunda başına gelebilecekler karşısındaki duruşun, hareket tarzın kendiliğinden şahsiyetinle bütünleşip sen’i oluşturuyor ! Bazı insanların, ruhsal derinlikleri ve metafizik algılarının güçlülüğüde yine bizlere ilahi kudretin lütfettiği harika bir destek dersem formül tam oturmuş olur aslında …
Kimler, ilahi yolla bize yüklenen saflığın çemberinde kalabiliyor?
Evet, buradaki ölçü de sadece bizlerin külli iradesine bağlı nefis savaşında gizli ! Tertemiz niyette bir kalbin sınavları ağır ama bir o kadar da anlamlı! Mesele o saflığı koruyabilmek… Hızla kirlenen insanoğlunun çamurlaşan düşünceleri ve niyeti evreni neredeyse kaplamış durumda.. Koca bir bataklık gibi kararmış, tozlu, paslı yüreklere olanca gücüyle direnen evren ve onun yüce sahibi, bizler için hazırlanan ödül ve ceza kapısında bizi nasıl karşılar hiç düşündünüz mü ?
Aklımın bana çizdiği resim çoğu zaman gözlerimin önünde.. Kalbim, kendini arındır ve temizle komutunda taarruzda!.. Huzuru iliklerime kadar hissettiğim ve dışarıda olan tüm kaosları bir anda sıfırlayan ve olanca gücüyle yaşamsal enerjimi yenileyen tek merci Allah! Ve ona samimice yol alış! İşte eşsiz huzur kaynağım… Ama, hemen eklemek istiyorum ki, ilahi yolculuğumuzdaki bu samimi adanışda kaçımız eksiksiz varız? Malum, dünya’nın yaşamsal trafiği, çoğalan dünyalık sorumluluklar, nefsi aldanışlara cazip gelen renkler, her birimizin ortak bahanesi … Velhasıl korkunç kayıptayız..
Arzularımızın meşalesi, nefislerimizle dans ederken uyuşan beyinlerimizin esirleriyiz! Bu çağın insan tablosuna ağır gelen gerçek bu!
Kaçış!
Kendinden ve sonsuz mutluluklarından…
İnanamıyorum ki, buna ben de dahilim…
Acımasızca da eleştirmiyor değilim..
Ve karanlığa hızla giden kalabalıklarda ben de varım zaman zaman! Gecenin bir vakti ve ben iç hesaplardayım!…
Aygül Şamhili- NHaber.nl
