2024 yılında Hollanda’ya resmi işçi göçünün 60.yılı kutlanacak.
Genel Yayın yönetmenimiz Yavuz Nufel, 40 yıldır topladığı yaşam öykülerini kitap haline getirmenin yanı sıra göçün 50. Yılında başladığı göç hikayelerinden ve şiirlerden oluşan gösterisini Türkiye’de ve Avrupa’da tam 150 kez sahneledi.
Göçün 60. Yılı için yine hazırlık içinde olan Nufel, 2024 Ekim ayında yapacağı gösteri için 5 dakikalık başarı öyküleri çekerek Youtube kanalında yayınlamaya devam ediyor.
Bu güne kadar 25 bölümün yayınlandığı Yavuz Nufel ile 1 Mekan 1 İnsan 5 Dakika toplam 60 bölümden oluşacak. Çekimler sırasında duyduğu öyküleri de bir kenara not etmeyi ihmal etmeyen Yavuz Nufel topladığı hikayelerden üçünü NHaber okurları için paylaştı.
59 Yıl önce geldi, hiç Türkiye’ye gitmeden Hollanda’da öldü.
Hollanda’ya 1963’te giden Celal Tuna, bir kez bile memleketi Trabzon’a gitmedi. 3 gün önce vefat eden gurbetçinin cenazesi memleketinde defnedilecek.
83 yaşındaki Celal Tuna, 1963 yılında Trabzon’un Yomra ilçesine bağlı Tepeköyü’nden ayrılan Tuna, bir daha da Türkiye’ye ayak basmadı. Maden ocaklarında çalışmak üzere geldiği Belçika’dan Hollanda’ya geçen Celal Tuna, bazı özel nedenlerden dolayı memleketine ve akrabalarına yıllarca sırt döndü…
Türkiye’ye giderken minibüsün üstünden babasının cenazesi çaldılar!
Çocuklarını ziyaret etmek için Avrupa’ya gelen babalarının cenazesini Yugoslavya’da çaldırdılar.
70’li yıllarda gerçekleşen olayda, aniden babalarının hayatını kaybetmesi üzerine cenazeyi sarıp sarmalayıp minibüsün üst bagajına yerleştiren çocukları, Yugoslavya’da dinlenmek için uyuyunca olanlar oldu.
Minibüsün üstündeki bagajda ne var ne yok götüren hırsızlar, gurbetçinin halıya sarılı babasının cenazesini de içinde ne olduğunu bilmeden alıp götürürler. O yıllarda resmi işlemlerin uzun sürmesi bürokrasi derken şikayette bulunmadan Türkiye’ye giderler. Olay o günlerin gazetelerine yansır. Babaları için açılan boş mezar tekrar kapatılır. “Gurbet bize çok şey kazandırdı ama bir baba mezarını çok gördü” diye bitirdi sözlerini…
Parkta yemedik kaz ördek bırakmamışlar.
60’lı yılların başında en büyük sıkıntı yiyecek konusu. Et söz konusu olunca marketlerden alınacak tavuklar bile helal kesim olmadığı için alınmaz, kırmızı ete hiç yaklaşılmaz. Hem helal kesim değildir, hem gavurun kestiği yenmez, hem de domuz eti falan karışmıştır şüphesi.
Kaldıkları barakaların yakında bir park vardır ve kaz ördek doludur. Ne sahibini arayacak bulacak dil, ne cesaret. Bir kaç kafadar taze gurbetçi kafaya koyarlar ve ördekleri kazları yakalayıp her gün bir iki bir iki kesip yerler. Sahibi ortaya çıkarsa yedikleri kazların ördeklerin parası her gün bir kenara konulmuştur.
Bir süre sonra parkta kaz ve ördek neslinin tükenecek duruma gelmesi ile yetkililere durum intikal eder. Yanlarında bir tercüman ile kapıya dayanır yetkililer..
Bizimkiler, “Sahibini bulamadık ama her kestiğimiz kazın ördeğin parasını kenara koyduk”, derler ve içi para dolu kavanozu getirip ücretini ödemek isterler.
Yetkililer paraları alınmaz, ceza da yazmalar ama çok ciddi bir şekilde uyarı yapıp giderler. Bizimkiler telaşla oturma salonuna koşup başlarlar kavanozdaki paraları bölüşmeye…
Yarasalar pansiyonu basmış
Çamaşırlarını kurutmak için pansiyon odasına gerdikleri ip yarasalarla dolunca kıyamet kopar. Gurbetçi anlatıyor, “İşten geldim odama geçtim. Bir odayı iki arkadaş paylaşıyoruz. Bir de müşterek kullandığımız alan var. Arkadaşım geç yatmış olabilir diye sessizce girdim ışığı yakmadım. Yüzüme yarasalar çarpınca kıyamet koptu, nasıl bağırdıysam diğer odadaki arkadaşlarda uyanıp koştu. Işığı yaktık gerçek ortaya çıktı. O zamanlar sallama çay Türkiye’de yoktu. İlk kez Hollanda’da görmüştük. Oda arkadaşım akşamdan içtiğimiz sallama çay torbalarını çamaşır ipine asmış kuruması için. Karanlıkta yüzüme ıslak ıslak çarpan meğer sallama çay torbalarıymış. Biz işte böyle para biriktirdik; ha, biriktirdik de ne oldu, kooperatiflere kaptırdık.”
Özel bölüm Yavuz Nufel ile 1 Mekan 1 İnsan 5 Dakika (youtube.com)
NHaber. nl
