İç Hastalıkları uzmanı Uzm. Dr. Nuh Kaya, hipotermi hakkında bilinmesi gereken ve yapılması gerken ilk yardım bilgileri hakkında açıklamada bulundu.
Merkezi vücut ısısının 35 derecenin altına düşmesine hipotermi denilir. Vücut ısısının 32-35 derece arasında olması hafif, 28-32 derece arasında olması orta ve 28 dereceden düşük olması ise derin hipotermi olarak tanımlanmaktadır. Kaza ya da afetler nedeniyle olumsuz iklim koşullarında uzun süre kalınması durumunda primer hipotermi (dağcılık, kayak, yüzme, kış aylarında meydana gelen deprem vb.) veya termoregülasyon mekanizmalarının bozulduğu durumlarda sekonder hipotermi (merkezi sinir sistemi hasarı, ilaçlar, endokrin hastalıklar, böbrek ve karaciğer yetmezlikleri vb.) oluşabilir.
Hipotermiye karşı vücudun çeşitli telafi mekanizmaları vardır ancak bunların etkileri sınırsız değildir Hipotalamik regülasyon vücut sıcaklığı 34 derecenin altına düştüğünde bozulmaya başlar ve 29 derecede tamamen kaybolur. Vazokonstruksiyon (damarlarda daralma) ile periferik (kalp dışındaki damarlar) dolaşımın azaltılması ortam ısısında oluşan 4 dereceye kadar değişikliklerin dengelenmesini sağlar. Diğer dengeleme mekanizması titreme vücut sıcaklığı 37 derecenin altına düştüğünde başlar, vücut sıcaklığı 31 derecenin altına indiğinde kaybolur. Titreme vücut ısı üretimini üç misli artırabilmekle birlikte vücut ısısının artırılması açısından etkinliği düşüktür. Çünkü titreme ile ısı üretimi artışı vücut yüzeylerine yakın bölgelerde oluşmaktadır ve bu nedenle üretilen ısının yaklaşık yüzde 75’i ortama verilmektedir.
Vücut ısısının 32 derecenin altına düşmediği hipotermiler nispeten emniyetli dir. Vücut ısısının 32 derece altına düştüğü durumlarda ise dengeleme (kompanzasyon) mekanizmaları tedricen devre dışı kaldıklarından vücut ısısı çevre sıcaklığına bağımlı hale gelmektedir. Bu durum ciddi hayati tehlike yaratmaktadır. Ancak hipoterminin fizyolojik etkileri vücut sıcaklığının düşüş miktarına, düşük olarak kaldığı süreye, düşüş hızına ve başka faktörlere bağlı olarak farklılıklar gösterir.
Hipoterminin başlangıç döneminde titreme, kas aktivitesi ve kas sertleşmesi nedeniyle metabolizma hızında artış meydana gelebilir ancak daha sonra, hipotermi derinleştikçe metabolizma hızı düşer. Vücut ısısının 30 dereceye düşmesi oksijen tüketiminin yüzde 50, 20 dereceye düşmesi ise yüzde 80-90 azalmasına neden olur. Ritim bozuklukları, bilinç değişikliği, yüzeysel soluma, sindirim sistemi fonksiyonlarında azalma, kan viskozitesinde artış, trombosit fonksiyon ve sayısında azalmaya bağlı yaygın damar içi pıhtılaşma meydana gelir. Bu dönemde kullanılan ilaçların etki süresi de uzayabilir ve toksik seviyeye çıkabilir.
Hipotermi olan bir kişiye uygulanabilecek ilk yardım yöntemleri
Hipotermisi olan bir bireye yardım ederken, hasta öncelikle soğuk ortamdan uzaklaştırılmalı, ıslak giysileri çıkartılmalı, kuru giysiler veya battaniyelerle örtülmelidir. Vücut ısı kayıplarının büyük bir kısmı radyasyon yoluyla olduğu için ek olarak alüminyum folyo ve alüminyumlu battaniyelerle de sarılmalıdır. Isı kayıplarının yüzde 50’den fazlası baş-boyun bölgesinden olduğu için bu bölgelerin sarılması, örtülmesi ihmal edilmemelidir. Maske ile oksijen uygulanmalı, alkol içermeyen ılık içecekler verilmelidir. Hipotermi geçiren hastalara genellikle sıvı kaybı ve kan basıncı düşüklüğü de eşlik ettiği için damar yolundan derhal ısıtılmış serum (izotonik) başlanmalıdır. Ancak hipotermi sırasında artmış aritmi oluşturma potansiyelleri nedeniyle damar büzücü maddelerin kullanımından kaçınılmalıdır.
Hipotermik hastalarda genellikle hiperglisemi (kan şekerinin yükselmesi) oluşmasına rağmen insülin kullanımından da kaçınılması gerekir. Hipotermi insüline karşı direnç oluşumuna neden olmaktadır. Bu ortamda insülin kullanıldığında kan glukoz düzeyinde önemli bir düşüş sağlanmazken biriken insülin vücut ısısının yükselmesi ile birlikte ciddi hipoglisemi (bireyin kan şekeri seviyesinin normal değerlerinden daha düşük olması durumu) oluşturabilmektedir. Aynı problem uygulanacak tüm ilaçlar için geçerli olduğundan hipotermik dönemde ilaç kullanımından mümkün olduğunca kaçınılmalı ve uygulanması gereken ilaçlar mümkün olan en düşük dozlarda uygulanmalıdır
