Dünya Çocukları İçin Umut Yeşertmek
Yürümeden, konuşmadan, koşup oynayamadan ölmeyi öğrenen çocuklara selam olsun. Çocuklar yaşasın, Yaşasın çocuklar.
Bugün, insanlar, Dünya Çocuk Hakları Günü’nü kutlarken, dünyanın birçok yerinde binlerce masum çocuğun hayatının sona erdiği acı bir gerçek.
Savaşlar, açlık, sağlık sorunları ve diğer acil durumlar birçok çocuğun geleceğini karartıyor, tüm dünyanın gözü önünde acımasızca katliam gerçekleşiyor. Dünya sessiz, anne babalar çaresiz, insanlar vurdumduymaz.
Bu karanlık tabloya rağmen, umudu yeşertmek ve çocukların yaşama hakkını savunmak için en azından duyarlı olmalıyız.
Duyarlı olmak demişken burda bir parantez açalım.
İnsanlar artık garip bir varlık oldu. Katliamlara, facialara, acıya hemen alışıyor, hayat devam ediyor bahanesine sığınmayı çok iyi beceriyor.
Dünyanın bir köşesinde çocuklar, insanlar katledildiğinde, kocaman ekranlarda izleyip, sosyal medya hesaplarından kınama, sokaklarda bayrak sallama, birkaç hafta boykot edilecek ürünleri kopyala-yapıştır gönderme, podyumda ilk bir dakikasını nezaket kuralları gereği hatırlama sonrasında eğlencenin dibine vurma, göbek atma, matineler hazırlama yeteneğine sahibiz!
İnsanlık işte, böyle garip bir varlık oldu.
Empatisi yapay, merhameti şov! İşine geldiği gibi yanar döner. Gelin hanımlar entel, damat beylerin üzerine oturmayan odun kalıplar!
Galiba biz insan olmaya Fransız kaldık, “Fransız kalmak, Türkçede ‘Bir konuyu gerektiği gibi bilmemek, anlamamak anlamına gelir.”
İnsan olmayı bilemedik, anlayamadık.
Fransız kalma halimizle çocuklarımıza duyarlı olmayı, empati kurmayı, merhametli olmayı, geleneksel kültürümüzü öğretmeye çalışıyoruz. Oysa tüm pedagoglar/uzmanlar çocuk eğitiminde sözden çok davranışın çocuğunuzun kişilik gelişiminde etkili olduğunu söyler.
Belki de bugün, çocukları katleden zalimler, ailelerinden, katliamlara, zulme, samimiyetsiz, danslı, şarkılı eğlenerek ‘vah tüh’ dediler. O günün çocukları kim bilir belkide bugün mazlum çocukların kanından beslenen vampirlere dönüştüler.
Felaketler ve katliamlar karşısında insanlık:
* Birkaç gün “vah tüh”,
* İçim kararmasın, uykum kaçmasın diye haber kanallarını zıpla geç,
* Aman çocuklar görmesin, duymasın, psikolojileri bozulur,
* Birkaç hafta boykot,
* Sosyal medya hesaplarından insanlığın yok oluşunun fotoğrafını birkaç etkili sözle paylaş,
* Kahkahaya devam,
* Göbek atmaya devam,
* Eğlencenin dibine vurmaya devam…
* Hiçbir şey olmuyor gibi devam.
İnsanlık artık tuhaf bir varlık oldu demiştim ya.
Ta ki ateş ocağa düşene kadar!
Allah hiçbir çocuğu zalimlerin katliamına maruz bırakmasın! Amin.
Bugünü, tüm çocukların yaşama haklarına saygı göstererek, katliama maruz kalan küçücük bedenleri, kocaman kahkahalarımızla, bitmek bilmeyen gürültülü eğlencelerimizle incitmeyelim.
Yaşama hakkı en çok çocuklara yakışıyor. Dünya üzerinde katliam edilen küçücük bedenler var oldukça, lütfen biraz sessizlik, biraz sükûnet, biraz empati ve çok çok da merhamet.
Yürümeden, konuşmadan, koşup oynayamadan ölmeyi öğrenen çocuklara selam olsun. Çocuklar yaşasın, Yaşasın çocuklar.
Dünya Çocuk Hakları Günü kutlu olsun.
Necla Koçak – Nhaber.nl
