Narin kızımın sessiz çığlığı:
Çok Yorgunum
Kalbimiz acı içinde, nefesimiz kesildi. Gazze’de çocuklara fırlatılan her bir füze gibi, bir füze de insanlığımıza fırlatıldı. Her yıl bir çocuk, birilerinin uçkuru yüzünden kurban gidiyor. Anne babalar daha da tedirgin oluyor ve insanlığın hayatta kalma umudu yok ediliyor.
Narin ister miydi?
Birileri tutuklanıyor, diğerleri delil yetersizliğiyle serbest bırakılıyor. Birileri yorum yapıyor, hükümet harekete geçiyor, muhalefet bir şeyler söylüyor. Birileri Narin’in izni olmadan fotoğrafını paylaşıyor. Narin ister miydi? O güzel yüzü bu şekilde anılsın? Narin en son, “çok yorgunum,” demişti bir arkadaşına. Ah Narin kızım, ismin gibisin.
Peki ya arkadaşlarının, hayalleri saldırıya uğrayan, hayatta kalma ve güveni elinden alınan çocukların duygularını, kırıklıklarını kim tamir edebilir? Çocuklar her gün koşup oynadıkları yeşil tarlalarda jandarmaları görünce, dedikoduları duyunca ve Narin’i bir daha görmeyince neler hissediyor olabilirler? Bir ay önce bebek oynadıkları Narin’in cenazesi köye ulaştığında hangi kalpler güvenle atmayı bırakacak? Kaç ruh geri dönüşü olmayan yara aldı? Bir daha ki yıl böyle bir şey benim çocuğumun başına gelir mi korkusu ruhlarını ne kadar tüketiyor?
Sen de ağladın mı Narin?
Bir çocuk ölüyor, bin anne çığlık atıyor, bir muhabir ağlayarak anlatıyor. “Benim çocuğum ne durumda olsa arar haber verirdi,” diyor. Ama Narin daha minicik, diyor ve ağlamaya başlıyor. Sen de ağladın mı Narin? Biz seni koruyamadık, Narin kızım. Artık bu dünyada, anne ve babalar ve henüz anne olmamış olan benim bile, canlı ve cansız tüm canlıların umudu yok.
Ne olmak isterdin Narin?
Ben çocukken saatlerce sokakta oynardık. Hep en küçükler bakkala giderdi. Ya şimdi? En küçükler mezara gidiyor. Annelerinin kollarında uyurken bile, orada olup olmadığını düşünmek gerekiyor artık. Narin, sen doktor mu olmak istedin? Öğretmen mi? Yoksa bir dansçı mı?
Senin arkadaşların için dünyanın en iyi psikoloğu gelse de yatakta rahat uyuyamayacaklar. Bir çocuk hiçbir şeyi unutmaz. Bir çocuk uyanır uyanmaz annesini kontrol edecek, bir diğeri kötü kabuslar görecek. Başka bir çocuk Narin için dua edecek.
Öleyim de kurtulayım…
Gerçekten yaşanacak başka bir dünyada olsan keşke şimdi, Narin kızım. Ailende en temiz ve masum duygularla kim varsa, annen mi, baban mı bilmiyorum. Evinizin köşesinden okul üniformalı bir kız çocuğu görünce gözyaşları dökecek kalbine. “Ben de kurtulayım, çleyim de,” diyecek.
Kalbimizin içine binlerce füze girdi kızım. Kan lekeleri olan okul çantasını parçalamak, kimin günahına kurban gittiysen onu ateşe vermek, hayallerine sarılmak ve kulağına usulca fısıldamak istiyorum: “Uyusunda büyüsün ninni.”
E bebeğim e e e…
Özlem Ok-NHaber.nl
