Bence sosyal medyada yaptığı paylaşımları takip eden 100 bin ve üzeri takipçisi olan herkes fenomendir.
Geçen gün Hollanda’da sosyal medya fenomelerinin iftar haberini yapınca kızılca kıyamet koptu:
“Fenomen kimdir?”
“Bunlar mı fenomen?”
“İşleri güçleri show!”
“Ben bunları tanımıyorum!”
“Bu mu habercilik?..”
Daha neler neler… Nasıl akla hayale gelmedik yorumlar yapıldı anlatamam…
Habercilik bu olmasına bu da, sen fenomeni tanımıyorsan fenomenin suç ne kardeşim!
Sildiklerimin sayısını unuttum ama silmediğim 100’e yakın yorum sayfada duruyor.
Evet onlar fenomen, iş kadını, üreten, reklam yapan, tanıtım yapan, para kazanan, evliyse koca eline, bekarsa baba eline bakmayan, sosyalden ödenek alacağı günü beklemeyen, kazandıkları için hayır yaparken ceplerinde akrep olmayan, kadınlar…
Yahu, hemşeri derneklerinin, STK’ların, işverenlerin, kurumların, kuruluşların verdiği iftar haber oluyor da, milyonlarca takipçi olan kardeşlerimizin bir araya geldiği neden haber olmasın?
Gazetecilikte bir deyim vardır; her iki kişinin bir araya geldiği yerde haber vardır.
Yılda iki binden fazla haber yapıyoruz, toplumu ilgilendiren haberler, kanunlar, uyarılar, kazalar, kayıplar…
Hiç birisine iyi kötü tepki gelmiyor, bu hanımlar teknolojinin imkanları ile kimsenin başına silah dayamadan, özellikle davet edilerek “ gel benim ürünümün tanıtımını yap “ diyerek davet ediliyor, onlarda kendi dilleri döndüğünce, kendi üslupları ile bu işi yapıyorlar.
Kime zararları var…
Biz toplum mühendisiyiz, biz sosyoloğuz, biz psikoloğuz, biz doktoruz, diye yanlış teşhis koyup mağdur etikleri insan var mı, yok…
Peki siz ürününüzün tanıtımını yaptırdınız da çok para aldılar, hiç fayda mı görmediniz, yok…
Nedir sizin derdiniz peki?
Bu kardeşlerimizi eleştirenlerin çoğunun sosyal ödenekle yaşadıklarına inanıyorum…
Bakın bir ortak yönünüz var “ Sosyal” Onlar sosyal medya fenomeni olarak hayatlarını kazanıp kimseye yük olmadan, ailesine çevresine faydası olarak yaşarken öteki Sosyalciler, sosyal medyayı herkesten çok kullanan, çünkü işleri güçleri olamdığı için sosyal ödenekle yaşayan insanlar.
Sözün özü ben neden onlar gibi değilim…
Sebep bu, ol kim engelliyor seni…
Sapı samanı bir birine karıştırıp olayı siyasi mecraya çekmeye çalışanları mı arasın, yoksa eğitim kültürden dem vurup, iki kelimeyi bir araya getirip yazı yazamayanları mı?
Diskotek solcularından, masa başı demokratlarına, mezarlık dindarlarından, tekke müşterilerine, rakı laiklerinden, zemzem cennetliklerine; başını açmakla kendini modern zannedenden, kapatmakla kendinin cennetlik melek olduğuna inandıranlara kadar kimler kimler…
Dedim ya sildiğim ve silmediğim 400’ün üzerinde eleştiri…
Sanki ellerinden ekmeğini aldık, sanki ceplerinden paralarını çalan var.
Bu sosyalci denen insanların aldığı paralar kimlerin cebinden çıkıyor biliyor musunuz..
Hele bir de çıkmış utanmadan diyor ki, ” Sen bu haberi yaparsın onlarda paylaşır senin reklamın olur… Vah garibim vah beni hiç tanımadığı belli. Bedava tatil için çıraklık yapıyormuş gazeteciler. vah ki vah… bu arkadaş da çıraklıktan ustalığa kalfalığıa geçmiş biri olmalı ki çıraktan anlıyor yani..
Neyse…
Her kim çalışabildiği halde çalışmıyor, sosyal ödenek almak için kırk takla atıyor, malulen emekli olmak için bin bir numara yapıyor hatta ve çoğunlukla iki kere iki kişi olarak ödenek almak için eşinden resmen ayrılıyor, çocuğuna devlet bursunu 100 avro fazla almak için adresini başka yerde gösteriyorsa, ve her kim annesine babasına ninesine evde bakım hizmeti veriyor gibi görünüp, bırakın bakmayı evini dahi süpürmüyorsa, bu insanlar dindar olmuş, dinsiz olmuş, sağcı olmuş solcu olmuş, demokratmış, muhafazakârmış hiç önemli değil…
Değil çünkü çoğunun yaşam tarzları, geçim yolları, şekilleri aynı, ortak paydaları sosyal yardımla yaşamayı ilke edinmiş olmaları… Ödenek veren kurumlar takip ettiği için sosyal medyada genelde sahte hespla dolaşırlar, yediklerini, içtiklerini, giydiklerini, gezdikleri yerleri gösteremezler.
Çünkü sosyal baba takiptedir.
Sonuç, bu sosyal korkusu ile sahte hesap açıp, yapmak istediklerini hem de alınn teri ile kazanıp yapanlara düşman oluyorlar.
Her ne olursa olsun gerçek adı sosyal medyada dolaşan, yorum yapan ne kadar ağrı eleştirse eleştirsin en azından kimliği kişiliği bellidir ve delikanlıdır.
Fakat bu kimliksiz, kişiliksiz, yılan gibi sessiz ve zehirli mahluklar, kıskançlık çamurunda debelenirken, boğulmadan önce sıçratatbildikleri kadar çamur sıçratmakla meşgüller.
Ve diyorum ki bu sahte insanları bilince, görünce, duyunca bir fenomen 100 sosyalciye bedeldir.
Ha unutmadan bu eleştiriye cevap vermeden olmaz.
Haberi 100 milyon izledi dedim ya…
Evet, abarttım…
Gazetecinin yalanı abartmaktır derdi ustalarımız.
Tamam 50 milyon olsun anlaşalım, aşağısı kurtarmaz..
Tekrar ediyorum;
Bugüne kadar yüzlerce politik, ekonomik, kültürel, spor, magazin, sağlık, seçim, deprem, yangın, sel, kampanya, ailesinden alınan çocuk, askerlik, pasaport, yol, izin, tatil, ölüm, hastalık vs haber yaptık. Ben ve arkadaşlarım her konu hakkında köşe yazdık, eleştirdik, fikir beyan ettik.
Bu nasıl bir iştir ki, bu nasıl bir anlayış ve entelektüelliktir ki (!) insanlar bir yılda bu kadar yapılan haberlerin toplamına yaptığı yorumdan fazlasını fenomenlerin iftar haberine yaptı…
Okunma sayısına gelince neredeyse 3 aylık toplam haber okunma sayısını tek bir haber yakaladı.
Soruyorum şimdi sosyal medya fenomenlerinden önce, biz habercileri yerden yere vurmadan önce bi silkelenip kendinize baksanız nasıl olur=
Yavuz Nufel- Nhaber.nl
