Önce İsveç’te manyağın biri Kur’an-ı Kerim’i yakıyor, ardından Hollanda’da bir diğeri yırtıyor!
Haklı olarak öncelikle bu ülkelerde yaşayan bizler tepkimizi koyuyor, kınıyoruz.
Acaba biz bu manyakları fazla mı ciddiye alıyoruz?
İt ürür, kervan yürür mü, desek?
Allah’a mı havale etsek?
Nasıl bir tepki göstermemiz gerektiğini inan bilmiyorum ama herkes gibi ben de en azından öfkemi gizleyemiyorum.
Sistemleri, kanunları, özgürlükleri, ülkeleri, hükümetleri, toplumları, sosyolojiyi, felesefeyi, tarih kitaplarını, insanları ve en çok da kendimi sorguluyorum…
Neden, bu insanlar huzurun, barışın, hoşgörünün altını oyar, dinamit koyar, neden?
Bu eylemlerin ardında elbette bir çok farklı beklenti vardır. Varlıklarından oturduğu mahalle sakinlerinin bile bihaber olduğu bu iki Cehenneme gidesice sözde insandan bir anda tüm dünyanın haberi oldu. Her halde egoları tavan yapmıştır.
Sonra o kadar İslam ülkesi varken Müslümanlık deyince neden illa Türkiye…
Birileri gösterceğimiz tepki, yapmamızı istedikleri taşkınlık ile ,” Bakın bunların düşünce / fikir özgürlüğüne tahammülleri yok” mu demek istiyorlar.
Günlerdir konu ile ilgili haber ve yorumları titizlikle okuyorum.
Bir kaç ay önce Rotterdam’da İslam ve Göçmen karşıtı PEGIDA hareketinin lideri Edwin Wagensveld Kur’an-ı Kerim yakmak istemişti.
Gösterilen tepkiler ve karşı eylemler sonucu Hollanda güvenlik güçleri Kur’an’ın yakılmasına izin vermemişti.
İsveç güvenlik güçleri ya da hükümeti Hollanda kadar duyarlı olmadığı için Türkiye Büyükelçiliği önünde böyle aşağılık bir eyleme izin verdi.
Hollanda’nın meczubu İsveç’teki olaydan cesaret almış olacak ki Kur’anı Kerim’i sayfa sayfa yırtarak ayakları ile çiğnediği görüntüleri sosyal medya hesabından paylaştı.
Netice itibarı ile dünyadaki 56 İslam ülkesinden kayda değer bir ses çıkmazken, Türkiye uluslararası hukuk çerçevesinde haklı tepkisini ortaya koydu. Avrupa’da yine irili ufaklı bir çok dernek, vakıf, STK adına ne derseniz deyin İsveç ve Hollanda’ki iki eylemi protesto ettiler, basın bildirisi yayınladılar.
Zor da olsa öfkemi kontrol ederek bu iki eylem hakkında yazılanları takip ederken “ İşte bu” dediğim düşünce ve tepkiyi Hürriyet Gazetesi Genel Yayın Yönetmeni Ahmet Hakan’ın yazısında buldum.
Biz biz tepki gösterdikçe, kınadıkça bu eylemleri gerçekleştiren ve onların destekçileri zil takıp oynuyordur, diyordum. Hani bizler kınadıkça onlar da bir yerlerine kına yakıyorlar sanki!
Düşüncelerime tecüman olan, yapılması gereken budur diyebileceğim Ahmet Hakan’ın yazısı şöyle:
İsveç’teki alçaklığa biraz da şöyle baksak
İsveç’te Kuran yakan şu manyağı, fazla mı ciddiye alıyoruz acaba?
Bu pespaye adam, şu anda “Yaptığım bir eylemle koca İslam dünyasını nasıl da rahatsız ettim” diyerek böbürleniyordur mutlaka.
İşte ben buna fena halde bozuluyorum.
*
Zerre kadar dikkate almasak bu adamı nasıl olur? “Deli” deyip geçsek ya da “Cehennemin dibine kadar yolun var” diye fısıldamakla yetinsek?
Ve böylece bu manyak, hiçbir şey elde edememiş olmanın çaresizliğiyle tasını tarağını toplasa ve defolup gitse.
*
Böyle diyorum ama aslında benim de öfkem tepemde. Adamın küstah ve kibirli suratına bakınca bir hınçla doluyorum.
Yaşadığım tam olarak şöyle bir şey:
*
Manyağa sinirlenmek ama sinirlenmenin manyağın işine geldiğinin de farkında olmak.
*
Sinirleniyorum ama minnacık bir meczup bozuntusunun, koskoca İslam dünyasını bu kadar kolay ayağa kaldırabiliyor olmasından da rahatsız oluyorum.
Ne yani?
Biz şimdi dünyanın dört bir yanında ortaya çıkabilecek her türlü manyağın yaptığı çeşitli münasebetsizlikler karşısında sürekli hop oturup hop mu kalkacağız?
Bu böyle nereye kadar gidecek?
Kışkırtıcılığın bu denli yankı uyandırabilmesi, alçak kışkırtıcıları daha da enerjik hale getirip palazlandırmaz mı?”
Yazının Devamı için: Hurriyet
Yavuz Nufel – N’haber.nl
