Narin’in Feryadı:Yoruldum…
Bir kez daha insanlık, derin bir uçurumun kenarında. Vicdanlar kör, ahlak çöküşte, insanlık utancın en karanlık köşesine sürüklenmiş durumda. Masumiyetin sembolü, küçük bir çocuk olan Narin, zalimce katledildi. Bugün okul sıralarında olması gereken Narin’in cansız bedeni, bir çuval içinde bulundu. Bu dehşet dolu olay, hepimize toplumun ne denli yozlaştığını, vicdanların nasıl karardığını acı bir şekilde hatırlatıyor.
Bu cani, aramızda dolaşan bir canavar, Narin’in hayatını alırken, geride tek bir kelime bırakıyor: “Yoruldum.” Şimdi soruyorum: Bu katilin cezası, birkaç yıl hapis mi olacak? Bu mu adalet?
Narin’in katledildiği köy, bu aile, bu toplum artık lanetli bir damga taşıyor. Herkesin vicdanı sorgulanmalı. Ancak en yürek burkan ayrıntı, katilin annesinin hâlâ bu canavarı savunması. Bir anne, evladı toprağa girerken nasıl olur da bu vahşeti savunur? Bu nasıl bir akıl tutulmasıdır, nasıl bir ahlaki çöküştür?
Yeter artık!
Masum çocukların canları en yakınları tarafından alınırken, toplumun bu duruma daha fazla sessiz kalması mümkün mü? Tecavüze uğrayan, katledilen çocuklar için hâlâ “psikolojik” tartışmalar yapacak mıyız? Ruh sağlığı raporunuda savunmasına eklenir artık!.
Bu vahşetin faillerine sadece birkaç yıl hapis cezası mı verilecek? Bu tür canilere en sert cezalar verilmedikçe insanlığın üzerindeki bu lanet kalkmayacak. Adalet, acımasız bir şekilde uygulanmalı. Masumlara kıyanlar için ceza, en ağır biçimde olmalı. Narinin sallandığı salıncağın işiyle köy meydanına dar ağacı kurulmalı!. Cümle aleme ibret olsun diye cezalar verilmeli!
Narin’in hayatını alan bu katil, yeniden toplumda dolaşmamalı. Böyle cinayetlerin cezası, hafif hapis cezalarıyla geçiştirilemez. Bu caniler, bir daha toplum içinde nefes almamalı. Aksi takdirde, insanlık bu adaletsizliğin ve vicdansızlığın altında kalacak.
Artık yeter! Zalimlerin, sapıkların arasında kaybolmuş bir toplum olduk. Çocuklarımızı korumak, insanlık onurumuzun son kalıntılarını kurtarmak için çırpınmaktayız.
Abdurrahim Karakoç’un da dediği gibi:
“Kalmışım ara yerde, tozdayım, dumandayım.
Kirli bir mekândayım, iğrenç bir zamandayım.”
Adalet, gecikmeden tecelli etmeli. Ya şimdi, ya asla!
Necla Koçak- NHaber.nl
