Avrupa’da Düğün Zulümleri Başladı

İnanın başka başlık bulamadım. Buldum da aslında burada yazmam uygun olmaz.

Evet, Avrupa’da düğünler “Düğün” olmaktan çıktı çoktan  “Zulüm” oldu…

İşin enteresan tarafı bu zulmü yapanlar aynı zamanda mağdur olanlar..

Zulüm kız isteme seramonisi ile başlıyor. Damadın getireceği çiçeğin sayısından rengine, “ Kızınız X’i oğlumuz Y’ye istemeye geldik” yazan çikolatalar, gelin tepsisi, söz yüzüğü kıyafetler, istemeye geleceklerin akrabaların sayısı vs vs..

Nişan kız tarafına, düğün erkek tarafına ait. Düğünden çıkan standart gelire sahip düğün sahiplerinin evleri 6 şubat depremi gibi enkaz yığınına dönmüyor olsa da psikolojilerinin enkaz altında kaldığını söyleyebilirim

Zaman zaman yazıyorum, ortalama bir düğünün maliyeti  erkek tarafına eşya dahil 50 bin Euro…

Kız tarafına ise nişan salonda yapılırsa 20-30 bin.

Normal bir aile bu parayı 5 senede anca biriktirmiştir. Parası yoksa,  kredi almış ise yine en iyi ihtimalle 5 yılda öder.

…

Bir kardeşimiz aradı, ağabey biz bu zulmün kurbanı olduk, yaz da  başkaları olmasın dedi…

Bu konuda iki yıl önce bir program yapmayı düşünüyordum.

Herkes derdini anlattı ama kimse konuşmaya, kamera karşısına geçmeye yanaşmadı.

Düğün salonu sahipleri, kuyumcular, müzisyenler (Salonda ), fotoğraf video çekenler, gelin çıkarma ekibi ( Davul -Zurna), havai fişek gösterisi, Gelin evi kapısının süslenmesi ( ayrı bir sektör oluşmuş ),  kuaför, makyajcı, kına gecesi organizasyonu vs  düğün sektöründen ekmek yiyen  hemen hemen her insanla konuştum.

Düğün Mağduru ve halen evli olanlar  hiç konuşmak istemedi, aileleri hiç yanaşmadı.

 Erkek tarafı, kız tarafının bitip tükenmeyen isteklerinden, kız tarafı, “biz eller gibi fazla bir şey de istemedik, yine de” diye başladıkları sözlerin ardı arkası kesilmedi.

Yaptığım araştırmaya göre Hollanda’da yılda 4 bin 500 ile 6 bin düğün oluyor. Eylül ayı ile başlayan evlenme sezonu haziran ayına kadar devam ediyor.  Yaz döneminde ise yok denecek kadar az düğün oluyor Hollanda’da malum izin / tatil dönemi..

Bu düğünlerde evlenip çoluk çocuğa karışan, evlilikleri 2 seneyi dolduranların oranı yüzde 30 civarında…

Bu yüzde 30’luk kesiminde  yarıdan fazlası 5 yıl olmadan  boşanma ile bitiyor.

Özetle söylemem gerekirse bu sene evlenenlerin aşağı yukarı  yüz de 70’İ / 75’i beş sene içinde boşanmış oluyor.

…

Kopan ilişkiler ve boşanmalar öyle hızlı ki, düğününe gittiğiniz çiftlerden birine  6 ay, 1 yıl  sonra  rastladığınızda evlilik nasıl gidiyor diye sorarsanız  alçağınız cevap yüzde 50 ile şöyledir:

• Biz ayrıldık…

Ya da gidemediğiniz bir düğünün kahramanlarına, gelemedim kusura bakmayın işim vardı hastam vardı vs deseniz  alacağınız cevaplar özetle şöyle oluyor:

-İyi ki gelmediniz, tam düğün günü, düğün biter bitmez, balayına dönüşü, bir hafta, bir ay sonra ayrıldık,   

 Bu sosyolojik yarayı biraz deşeyim dedim, neler çıktı karşıma neler.

-Kuaförde kız tarafı /erkek tarafı gerginliğinin sonucu düğün günün akşamı ayrılıklar,

-Kuyumcuda başlayan sonra devam eden ayrılıklar

-İstediğim salon, müzik gurubu, fotografçı olmadı kavgaları sonucu ayrılıklar,

-Salonun parasını takılardan verilmesi üzerine çıkan kavgalar ve ayrılıklar

( Bu iki türlü oluyormuş. 1- Salonun  parasını verecek kadar takı takılmaması, 2- Salonu erkek tarafı tuttuğu için kız tarafının takılar çocukların olacak dayatması sonucu )

Bir dokun bin ah işit hesabı ben dokunuyorum siz  bildiklerinizi,  duyduklarınız,  hatta yaşadıklarınızı yazının sonuna yorum olarak yazın olur mu?

…

 Yazın ki Yavuz Nufel masa başında hayal kurup yazıyor demesinler…

Hatta bir düğün salonu sahibi anlattı. Bunu yazmasam inan olmaz:

“ Ağabey salonu kiraya verdim, cüzi bir kaparo aldık. Anlaşmamız düğün sonunda  takılardan toplanan para ile 12 bin Euro daha verilecek.  Masraf fazla olmasın 5 değişik çerez yerine 3 olsun diyorum, yok. Meyve tabağında iki çeşit meyve diyorum yok 4 çeşit olacak. Oldu yaptık. Düğün bitti davetliler gitti toplanan para 3 bin civarında olmuş.

Bu para ile çocuklar balayına gidecek biz sana en iyisi altın takıları bırakalım, hem evde çalınma korkusu olmaz, senin kasanda dursun dediler.

Senet falan yapalım,  sayalım vs. yok yok al sen yaz işte, şu kadar bilezik, şu kadar yarımlık çeyrek falan.

Tamam dedim, bir ay geçti arayan soran yok, 2 ay geçti yok, telefona çıkan da yok…

Neyse abim, o sırada bir kuyumcu arkadaş geldi. Durumu anlattım. 

“Ya bana da takı kiralamak için geliyorlar. Çok iyi bir kefil ya da referans olmasa veremiyorum  tabi. Sendeki  altınlar kiralık olsa bu güne kadar kuyumcu arar sorardı, sahte olmasın sakın, çıkar bi bakayım” dedi.

Daha  elimde görür görmez bunlar sahte dedi ama yine de cebinden çıkardığı bir sıvı  ile test etti.  Dediği gibi sahte çıktı.

Kasaya geri  koydum haliyle.  Aldı mı beni bir korku, ya bunlar gelir biz sana 20 bin Euroluk takı bıraktık, al şu 12 bin Euroyu ver altınlarımızı derlerse!

Ya, biz sana sahte altın bırakmadık, diye maraza çıkartırlarsa!

Al başına belayı. O günden sonra açılmayan telefonlarını aramadım bile.

Bir süre sonra evlenen gençlerden birinin babası ile karşılaştık.

Hiçbir şey olmamış gibi, kardeşim kusura bakma sana da uğrayamadık ama mahkeme biter bitmez uğrayacağız, dedi.

Salon kirasına karşılık emanet olarak bıraktığınız altınlar duruyor ne zaman gelip alırsınız, dedim.

Boş ver at gitsin dedi.

Dayanamadım, bıraktığınız altınlar sahteymiş zaten, kuyumcu bir arkadaş baktı, dememle birlikte:

Zaten çocuklar ayrıldı, gerçek olsa bir de altın derdine düşecektik. Çocuklar mahkemelik. Mahkeme ne karar verirse  artık,  olmadı yarısını karşı taraf yarısını biz öderiz.

Allah’tan  avukatlarına salon borcunu olduğunu da söylemişler. Şimdi ben de mahkeme sonucunu bekliyorum.

Gel de bu ve benzeri yüzlerce  olay üzerine yaz- konuş…

…

Düğün zulmüne uğrayan kaç genç, kaç salon sahibi, kaç müzisyen var yukarıdaki verilere göre hesabını siz yapın…

 Şayet isterseniz düğün merasimlerini de bir başka yazımda yazarım…

  Yavuz Nufel – NHber.nl