Enkazlar arasında ikinci gün
Haber / Yorum
Asrın felaketinin yerle bir ettiği, neredeyse haritadan sildiği Hatay/ Antakya, İskenderun’a gelişimizin ikinci günü.
Geliş sebebimiz malumunuz, BM Life başlattığı yardım kampanyasının ikinci etabı olan Eğitime Katkı Projesi çerçevesinde toplanan paralarla alınan 200 tabletin öğrencilere dağıtılması.
Olur da bu kadar mı güzel düzenli dakik program yapılır. Organizasyon işi Dr. Kürşat Türkan ve Dr. İsa Kılıç. Sarraf titizliği ile hazırladıkları programın ilk gününü dün yazdık. İlk günde 7 değişik adrese, okullara, kiliseye ziyaret. Tablet verilecek çocukların da ince eleyip sık tutarak seçildiği, olur ya onlar tablet alırken diğer çocukların görmemesi, alamayanın üzülmemesi, alanın sevinse de mahcup olmaması için hiçbir sosyolojik, psikolojik durum gözden kaçırılmamış, çocuklar yardımı alacaklarını salona ya da müdürlerin odasına davet edildiğinde niye davet edildiklerinden bile habersizdi.
Bugün gittiğimiz Hatay- Antakya Hz. Ayşe Kız Anadolu İmam Hatip Lisesi Müdürü Cemil Murathan Kuru odasında tabletleri verilen öğrencilere, “ Çocuklar hediyelerinizi şimdi burada bırakın ve okul çıkışı evlerinize giderken uğrayıp alın” derken hassasiyetini ve çocukların sanki böyle bir şey bekliyormuş gibi hediyelerini müdür odasına istif ederken göz pınarlarım contalarından su kaçırmaya başladı.
Okul ve ve faaliyetleri hakkında kısa bir slayt gösterisi bu okulun ilim irfan yuvası olduğunun köçük bir göstergesi idi. Oysa İmam Hatip deyince ben dahil çoğumuz ön yargı ile Kuran okuma, Arapça dil dersi ve dini bilgiler öğretilen okul olarak düşünürüz. Öğrencilerin ülke genelinde başarılarından kültür- sanat faaliyetlerine kadar, gençler arasında uzay bilimlerine, makine kimya, mimariye kadar bir çok alanda düşünceleri ile yaptıkları işler, kendileri için seçtikleri meslekleri duyunca hayretler içinde kaldım.
İmam Hatip öğrencileri müsbet ilimlerin de yuvası olmuş bilimsel ve teknolojik olarak yakaladıkları çağın bir adım ötesine gitme çabası ve gayreti içindeler.
Öğlen yemeğimizi ikram ettiler, yer yemez ikinci durağımız için hareket ettik.
Yine belirteyim daha önce altını çizerek yazdığım gibi bu kampanyada dil, din, ırk, inanç mezhep gözetilemeden bu topraklarda yaşayan ve 6 Şubatta ailesinden annesini babasını ya da ikisini kaybeden ihtiyaç sahibi çocuklara öncelikli tablet veriliyor. O kadar çoklar ve çocuklar ki, keşke 200 değil 2 bin tablet getirebilseydik.
Evet İkinci durağımız bölgenin en sevilen sayılan kanaat önderi, Alevi dedesi, devlet erkanının milli savunma bakanının, milletvekillerinin ve vatandaşlarının kapısını aşındırdığı Nasreddin Eskiocak’ın evi. Nar, hurma ağaçları ile huzur veren bahçede Nasreddin dedeyi beklerken kahvelerimizi içtik. Bir hasta ziyaretine gitti birazdan gelecek dediler. Beklemedik çünkü biz randevu saatimizden önce gitmiştik. Tanıştık, 10 tane tablet verildi. Çünkü mihmandarımız biz gelmeden haftalar önce onlara da sormuş, onlar da kriterlerimize uyan 10 çocuk belirlemişti. Yaşı 70’in üzerinde gülen yüzü ve sohbeti ile bizi hemen düşünce dünyasının içine alan Nasreddin Eskiocak konuştukça kitaplardan öğrendiğimiz, sözlerini okuduğumuz bir bi çare Yunus vardı sanki yanımızda, bir başka sözünde Mevlana ete kemiğe bürünmüş yanımızda idi ve bize sesleniyordu sanki “ Gel, kim olursan ol yine gel” diyen… Ve bizi uğurlarken ham iken pişmeye giden Yunus’u uğurlayan Hacı Bektaş-i Veli…
Bize dua etti her şeyden önce duyarlılığımız ve hassasiyetimiz için, teşekkür etti. İnanıyorum ki olması gerekenden fazla iyimser olmasına rağmen zaman zaman karamsarlığa düşen Nasreddin Eskiocak’ın “ Önce insan olmaya dair umut çiçeklerini sulamıştı bu ziyaretimiz ve 10 çocuğu sevindirmemiz.
İkinci günün üçüncü durağı neresi hadi bilin bakalım diye ödüllü yarışma yapsam çoğu doğru cevap vermez. Çünkü bir gün önce kilise ziyaretimizi ve bir Hristiyan Vakfını ziyaret etmiştik. Ama orası İskenderun’daydı. Evet Hatay- Antakya’da da yine bir kiliseye idi yolculuğumuz. Karşılanmamızı ağırlanmamızı daha nasıl anlatayım. Gördüğümüz tabletlerden ziyade onları düşünmemizdi onları sevindiren mutlu eden. Yine hediyelerimizi takdim ettik. Bilgi aldık, dertleştik. Ve ilk kez kamera karşısına geçip ilk anonsumu çektim.
Neden haber yorumun başlığı Enkazlar Arasında meselesine gelince daha önce geldiğim gezdiğim Hatay sokakları hayalet şehir olmuştu. Bir film platosu idi sağım solum kaldırılmış enkaz düzlükleri, kaldırılmamış enkaz tepecikleri ile sağlı sollu sokaklar. Yürüyen insanlarda vardı o sokaklarda ama hepsi 6 Şubat yaralı… Ve bölgeye gelenlerin bir kısmının enkaz arasında selfi çekmek, sosyal medyada paylaşmak, hatta ilk günlerde hırsızlık için gelenlerin olduğunu duymak ve de daha acısı, gösteriş için yardım yapanlar, söz verip sözünü tutmayanlar… Netice itibarı bu durumda bile reklam, rant düşünen insanların insanlığının Enkaz Altında kaldığını duymak, görmek hepimizi yaraladı. Otelimize dönmeden Hatay sokaklarında dolaştık, Kasap Mehmet beye mikrofon uzattık, ikram ettiği çayları içerken bu anlattıklarına kulak verdik.
Yavuz Nufel
NHaber.nl Antakya
