Herkes bana hep aynı soruyu soruyor: “Eniştemle nasıl tanıştınız?” Ah, bunu öylece unutamazsın! O zamanlar ilkokul arkadaşım Şerafettin Vasfıçok, Kayseri milletvekilinin sağ koluydu ve ara sıra birbirimize mektup yazardık. E beni de bilirsin; konu iletişim olduğunda hep konuşmaya devam ederim. Şehrin bütün çevre planlama işleri Şerafettin’in elinde.

Bir gün bizim muhtar Bağrıyanık Talip, oğlunu yollamış. “Abıla, abıla, mektup geldi!” Koşalak geliyor. Açtım hemen, bizim Şerafettin yazmış, “Nörüyorsun?” diye soruyor. “Nörim,” dedim, “Evdeyiz, işler kesat. Tahıl desen para etmiyor.” O da bana, “İş var, hayırlı bir iş. Koş gel!” diyor. Ulan, dedim, yürüsem köyün minibüsünden daha hızlı giderim, atladım yola. Kadim dostum beni çağırmışsa, vardır bir hikmeti. Ne de olsa büyük adamlarla çalışır, bir iş çıkar kesin.

Vardım yanına, “Nörüyorsun Şerafettin? Hayırdır inşallah?” dedim. Yanında 1.90 boyunda, hadi ben diyeyim 2 metre endamlı biri. “Bu kim?” dedim. “Gel,” dedi, “Hollanda’dan misafirimiz var.
Bu bizim Bram’dır.”

Adamın üzerinde turuncu yazlık bir tişört, ayaklarında da açık turuncu terlikler. Buram buram portakal kokusu alıyor gibiydim. Hollanda’ya varmadan kafam bir milyon. “Şerafettin,” dedim, “Bu sene portakallarda bir bolluk görüyorum galiba?” Şerafettin lafı çaktı: “Dinle beni, Hollandalıların bir sözü var: ‘Denizde balık çok.’ Kaçırma bu yiğidi.”

O an anladım ki, Şerafettin beni evlendirmenin peşinde! “Sonra köye döner, en güzel villayı yaptırırsın, fakire fukaraya karşı oturur, balkondan bir coffe içersin,” diyor. Ama ben turist olarak Hollanda’ya gittiğimde coffe shoplarda kahve yoktu, elbet gelmiştir bu sene.”

İşin ciddiyeti iyice anlaşılınca bir düşündüm: Enişteniz Hollandalı ama biz Anadolu’nun göbeğinden çıkmışız, nazsız niyazsız olmaz tabii. Kendisiyle tanışmak istedim ama “Biraz naz yapmaz mıyız Şerafettin? Hem ben Anadolu kadınıyım, öyle hemen kalbimizi vermeyiz,” dedim.

Bram bir yandan Şerafettin’in söylediklerine anlam vermeye çalışıyor, bir yandan da Türk misafirperverliği karşısında şaşkındı. Şerafettin, Bram’a dönüp “Bram kardeşim, sizde böyle işler nasıldır bilmiyorum ama bizde önce biraz zorluk çıkarılır, bak naz yapıyor,” deyince Bram iyice afalladı. Sadece gülümsedi ve tişörtündeki turuncu portakal desenini göstererek, “Zullen we, zodra we op Rotterdam Airport landen, een Turks ontbijt met sinaasappelsap drinken bij een restaurant in Rotterdam?” dedi.

Şaşırdık tabii.

Biliyorum, biliyorum. Sonra ne oldu diye soracaksınız. İşte o kısmı daha anlatmadım! Hikayenin en heyecanlı kısmını başka zamana bırakıyorum. Hem enişten bekliyor, köye gideceğiz. Burnu yamık Meral’a yine birini dünürcü göstereceğiz.

“Yine doldurdun kaçak çayı, biraz daha geç kalırsan oturumunu yakacağım,” diyor enişten.

Özlem Ok-NHaber.nl

Neuron voor iedereen, goedemorgen voor jou!

Iedereen stelt mij altijd dezelfde vraag: “Hoe heb je mijn zwager ontmoet?” Oh, dat kun je niet zomaar vergeten! In die tijd was mijn basisschoolvriend Şerafettin Vasfıçok de rechterhand van het parlementslid van Kayseri en we schreven elkaar van tijd tot tijd brieven. Nou, jij kent mij ook; Als het om communicatie gaat, blijf ik altijd praten. Alle milieuplanningszaken van de stad zijn in handen van Şerafettin.

Op een dag stuurde onze hoofdman Bağrıyanık Talip zijn zoon. ‘Zuster, zuster, de brief is aangekomen!’ De haast komt eraan. Ik opende het onmiddellijk en de oude Şerafettin schreef: ‘Wat ben je aan het doen? ‘ vraagt ​​hij. ‘ Nörim,’ zei ik, ‘we zijn thuis, het gaat langzaam. “Als je het graan noemt, levert het geen geld op.” Hij zei tegen mij: ‘Er is een baan, het is een goede baan. Ren en kom!” zegt hij. ‘Verdomme,’ zei ik, als ik liep, kon ik sneller gaan dan de dorpsminibus die ik op de weg sprong. Als mijn oude vriend mij heeft gebeld, zit daar enige wijsheid achter. Hij werkt tenslotte met grote mannen, er gaat zeker iets gebeuren.

Ik benaderde hem en zei: “Wat ben je aan het doen, Şerafettin?” “Ik hoop dat het goed is?” zei ik. Naast hem staat een man van 1.90 lang, laten we zeggen 2 meter lang. “Wie is dit?” zei ik. ‘Kom,’ zei hij, ‘we hebben een gast uit Nederland.
Dit is onze Bram.”

De man draagt ​​een oranje zomer-T-shirt en lichtoranje pantoffels aan zijn voeten. Het voelde alsof ik oranje rook. Mijn gedachten zijn duizend voordat we Nederland bereiken. ‘Şerafettin,’ zei ik, ‘ik denk dat ik dit jaar een overvloed aan sinaasappelen zie?’ Şerafettin sloeg de spijker op de kop: “Luister naar mij, Nederlanders hebben een gezegde: ‘Er zijn veel vissen in de zee.’ “Mis deze dappere kerel niet.”

Op dat moment besefte ik dat Şerafettin me probeerde te laten trouwen! “Dan ga je terug naar het dorp, bouw je de mooiste villa, ga je voor de armen zitten en drink je een kopje koffie vanaf het balkon”, zegt hij. Maar toen ik als toerist naar Nederland ging, was er geen koffie in de coffeeshops, dus dat kwam dit jaar natuurlijk wel.”

Toen de ernst van de situatie duidelijk werd, dacht ik erover na: je zwager is Nederlands, maar we kwamen uit het hart van Anatolië, dat kunnen we natuurlijk niet zonder terughoudendheid en pleidooi. Ik wilde hem ontmoeten, maar hij zei: ‘Kunnen we niet een beetje terughoudend zijn, Şerafettin? “Bovendien ben ik een Anatolische vrouw, we geven ons hart niet zomaar weg”, zei ik.

Terwijl Bram probeerde wijs te worden uit wat Şerafettin zei, werd hij ook verrast door de Turkse gastvrijheid. Toen Şerafettin zich tot Bram wendde en zei: “Broeder Bram, ik weet niet hoe dit soort dingen voor u werken, maar we zullen in het begin wat problemen veroorzaken, kijk, hij is terughoudend”, en Bram was totaal verrast. Hij glimlachte alleen maar en wees naar het oranje-oranje patroon op zijn T-shirt: “Zullen we, zodra we op Rotterdam Airport landen, een Turks ontbijt met sinaasappelsap drinken bij een restaurant in Rotterdam?” zei hij.

Wij waren natuurlijk verrast.

Ik weet het, ik weet het. Dan zul je vragen: wat is er gebeurd? Dat deel heb ik je nog niet verteld! Het spannendste deel van het verhaal bewaar ik voor een andere keer. Trouwens, je oom wacht op je, we gaan naar het dorp. We zullen Meral, die een kromme neus heeft, weer iemand anders als haar echtgenoot laten zien.

“Je hebt de gesmokkelde thee opnieuw ingeschonken, als je nog langer te laat bent, zal ik je sessie afbranden”, zegt je oom.

Özlem Ok-NHaber.nl