Bir anlık öfke her şeyi yok edebilir!

Doğru ifade edildiğinde doğal ve yapıcı bir duygudur. Ancak kontrolsüz öfke hem bireye, topluma, hem de çevresine haddinden fazla  zarar verir.

Kendini ifade edememe, bastırılmış duygular, haksızlık hissi, geçmişteki travmaların birikimi, öfkeye yol açar.

Öfke kontrol yöntemleri: 

Derin derin nefes alma, düşünmeden tepki vermemek için ara vermede bir metoddur.

Değişik sporlar,  egzersizler, fiziksel aktivitelerde önemlidir.

Tek başına başa çıkılamıyorsa  profesyonel destek alınabilir! Her medeni insan gibi

Ani öfke patlamalarının altında yatan sebepleri fark edip, çözüm üreterek, öfke ortadan kaldırılabilir.

Toplumsal boyutu; biriken öfkenin toplumda şiddet olaylarına, iletişim sorunlarına  kutuplaşmaya yol açtığı görülüyor!

Psikolojik boyutta ise, öfke kontrol bozukluğu istenirse eğer kolayca tedavi edilebilir.

Sakinleşmek için  somut öneriler:

Örneğin, öfke anında dikkat dağıtma, düşünceleri gözden geçirme, sakinleştirici bir ortam yaratma gibi.

Öfke bir problem değil, doğru yönetilmediğinde probleme dönüşür.

Öfke çaresizlik ve yalnızlığın kamuflajıdır.

Öfke misafirdir. Kapıyı çalıp içeri girer. Ev sahibi değildir.

Hissetmek doğal ama hükmetmesine izin vermek bizim seçimimizde.

Ani öfke patlamaları fırtınadır. Fırtınada sığınak ararız.

Durup “Şimdi neye ihtiyacım var?” denebilir.

O anda derin bir nefes, belki birkaç adım yürümek ya da sadece birkaç dakika susmak çözüm olabilir!

Sinirlenmek, öfke yaşamdaki yolumuzu yitirmek demektir.

Bir anlık öfke her şeyi yok edebilir!

Ayrıca, öfkenin altında yatan duyguları keşfedebiliriz.  Çoğu zaman öfke, hayal kırıklığı, korku, değersizlik hissi gibi daha derin duyguların maskesi olur. Bu yüzden kendimize şunu sorabiliriz: “Aslında ne hissediyorum?” Bu sorunun cevabı, öfkeyi anlamanın ve kontrol etmenin kapısını açar.

Bir de sevdiklerimizi düşünmek… Ani öfke anında, karşımızdaki kişiye hissettiklerimiz yerine, söylemek istemediğimiz sözleri ya da yapmak istemediğimiz davranışları hatırlatabiliriz kendimize. O anki hisler geçicidir ama söylediklerimiz ve yaptıklarımız iz bırakır.

Örneğin, bir çocuk sinirle bir kapıya vurduğunda, onu sakinleştirip “Bu öfkenle konuşmaya ne dersin? Ona ne söylemek istersin?” diyebilirsiniz. Öfkeyi anlayıp ona dostça yaklaşmak, onun bizi yönetmesini engeller.

“Hayatın fırtınalarında savrulurken öfkeyle başa çıkmayı öğrenmek, hem kendimiz hem de sevdiklerimiz için yapabileceğimiz en büyük iyiliklerden biridir.

Hepimiz, daha sakin ve anlayışlı bir dünya inşa edebiliriz.

Yenilmesi gereken ilk düşmanlar öfke ile umutsuzluktur.

Öfke durulduktan sonra vicdani bir sorgulama, bir özeleştiri, bir pişmanlık, bir özür dileme duygusu gelişiyorsa  en önemli  öfke kontrolüdür

Hz. Mevlana derki: Öfke rüzgar gibidir, bir süre sonra diner; Ama birçok dal kırılmıştır bile.

Şerife Bozoğlan Eker- NHaber.nl