Dışişleri bakanımız Hakan Fidan Hollanda’daydı. Resmi görüşmelerin ardından Hollanda’daki Türk Sivil Toplum Kuruluşları ( STK ) ile bir araya geldi.
Sayın bakanımızın tasarrufu veya talimatı mıdır, yoksa başka bir sebep mi var bilemiyorum ama Hollanda Türk Basınından bir kişi bile ne resmi toplantılara davet edilmedi.
Vardır bir sebebi hikmeti. Sormadık, sormayız..
Devlet işidir demek ki bizi aşıyor…
Fakat STK temsilcileri ile buluşmasında olmak isterdik Sayın Bakanım….
Olmadı, Vardır bir sebebi hikmeti.
Fakat ben herhangi bir köy derneği başkanı olarak oraya katılmış olsaydım, ilk sorum şu olurdu. Sayın Bakanım bizim düğünümüzde, cenazemizde, iftarımızda, bayramımızda, toyumuzda töremizde, panayırımızda festivallerimizde kısaca acı tatlı her günümüzde yanımızda olan Basın mensubu arkadaşlarımız neden yoklar, onların da söyleyecekleri soracakları vardır, derdim…
Hollanda’da Türkler açısından sosyal medyada akşamdan sonra gündem bakanımız Hakan Fidan ile çektirilmiş fotoğraf paylaşmaktı.
Tebrik ederiz…
Daha önce Kur’anı Kerim yakma eylemine karşı gösteri yapan vatandaşlarımızın arasında bulunan bir STK temsilcisi, hastamız mı var, hasta mıyız, tatilde miyiz sormadan bilmeden, “ Basın mensupları yemek olsa yemeye gelirlerdi” diye bas bas bağırıyordu. O da oradaydı, sokakta nerede bu basın mensupları diye soran arkadaşın da mı aklına gelmedi.
Yazdık bir kenara, demlensin…
Netice itibarı ile sel gider kum kalır, bakan gider basın kalır.
Sayın Hakan Fidan’a bakan olduğu günlerde bir gazeteci arkadaş şöyle bir soru sormuş, ” Sayın bakanım sizin hakkınızda pek fazla bir şey bilmiyoruz” Bunun üzerine MİT eski müsteşarı olan Bakan gazeteci arkadaşa, ” Bizi sizin hakkınızda her şeyi biliyoruz” demiş.
Sayın STK temsilcileri, orada elbette kendinizi başında bulunduğunuz STK’yı, yaptığınız hayırlı, başarılı güzel işlerle tanıttınız. Biz davet edilmediğimiz için kendimizi tanıtamadık (!) Ne bir fazla ne bir eksik bakanın o gazeteciye verdiği cevapla diyorum ki, orda olmak ya da olmamak pek de önemli değildi, orada olsun olmasın o bilmesi, tanıması gereken herkesi bilir…
Mesele davet edilip edilmemek değil, anlarız, anlayışla karşılarız. Lakin hani biz yoktuk ya, ” Bakın biz sizden gazetecilerden daha önemli insanlarız. Haşa, küçük dağları ben yarattım büyükleri kimin yarattığını da araştırıyorum havalarındaki insanları görünce/ duyunca şimdilik sıcağı sıcağına bu kadarcık da olsa yazmasam olmazdı…
Yavuz Nufel – Nhaber.nl
De overstroming gaat weg, het zand gaat weg, de minister gaat weg en de pers blijft.
Onze minister van Buitenlandse Zaken, Hakan Fidan, was in Nederland. Na de officiële bijeenkomsten had hij een ontmoeting met Turkse niet-gouvernementele organisaties (NGO’s) in Nederland.
Ik weet niet of het een besluit of instructie van onze gewaardeerde minister was, of dat er een andere reden was, maar zelfs geen enkele persoon van de Nederlands-Turkse pers werd uitgenodigd voor officiële bijeenkomsten.
Er is een reden en wijsheid. We hebben het niet gevraagd, we vragen het niet..
Het is een staatstaak, dus het gaat ons te boven…
Maar we zouden graag bij de bijeenkomst willen zijn met vertegenwoordigers van NGO’s, mijnheer de minister….
Het is niet gebeurd, er is een reden en wijsheid.
Maar als ik daar als voorzitter van een dorpsvereniging aanwezig was geweest, zou mijn eerste vraag deze zijn. Geachte minister, ik zou willen vragen waarom onze vrienden die lid zijn van de pers, die bij ons zijn op onze bruiloften, begrafenissen, iftars, vakanties, huwelijksceremonies, beurzen, festivals, kortom, op elke bittere en zoete dag, er niet zijn , ze hebben ook dingen te zeggen en te vragen…
Voor Turken in Nederland was de agenda van de avond op sociale media het delen van foto’s met onze minister Hakan Fidan.
Gefeliciteerd…
Een vertegenwoordiger van een NGO, die tot onze burgers behoorde en eerder had gedemonstreerd tegen het verbranden van de Koran, schreeuwde luid: “Als er voedsel was, zouden leden van de pers komen eten”, zonder te vragen of we ziek waren, of we ziek waren, of dat we op vakantie waren. Hij was er ook, maar de vriend die vroeg waar de persleden zich op straat bevonden, dacht er ook niet over na.
We schreven het opzij, lieten het brouwen…
Het resultaat is dat de overstroming weggaat, het zand blijft, de minister weggaat en de pers blijft.
Een bevriende journalist stelde de heer Hakan Fidan een vraag toen hij minister was: ‘Meneer de minister, we weten niet veel over u.’ Daarop zei de minister, een voormalig ondersecretaris van MİT, tegen de bevriende journalist: ‘ Wij weten alles over jou.”
Beste NGO-vertegenwoordigers, u heeft uzelf natuurlijk voorgesteld aan de NGO die u leidt, met het goede en succesvolle werk dat u hebt verricht. We konden ons niet voorstellen omdat we niet waren uitgenodigd (!) Met het antwoord dat de minister aan die journalist gaf, niets meer of minder, zeg ik dat het niet uitmaakte of hij er was of niet, hij kent iedereen die hij nodig heeft om te weten of hij er is of niet…
Het gaat er niet om of we wel of niet worden uitgenodigd; we begrijpen het en sympathiseren ermee. Maar toen wij er niet waren, zeiden ze: “Kijk, wij zijn belangrijker mensen dan jullie, de journalisten.” God verhoede het, ik heb de kleine bergen geschapen, ik onderzoek ook wie de grote heeft geschapen. Als ik de mensen in hun stemming zie/hoor, zou ik dit niet kunnen schrijven in de hitte van het moment…
Yavuz Nufel – Nhaber.nl
